Güncelleme Artık burada yazmıyorum, uzun süredir Substack kullanıyorum: https://docdrarastirmanioneririm.substack.com/

İntiharın kötü olduğu önkabulü, doğal seçilimden ötürü yaşama içgüdüsüne sahip insanın yaşam ve ölüm seçenekleri arasında her zaman, en azından teoride, yaşam seçeneğini daha kabul edilebilir bulmasıdır. İntihar doğal değildir; doğanın bozuluşudur ve sapkınlıktır. İntiharın doğal olmadığını ve bundan ötürü intiharın kötü olduğunu önermek, doğal olanın her zaman iyi olduğu…

Muhtemelen en fazla 2 gün içinde hepiniz zaten etkisinden kurtulacaksınız. Kötü bir anı olarak kalacak sadece, sonra da tamamen unutacaksınız. Bunu şimdiden bilmeniz ne işe yarar? Aşkın bir hormonsal süreç, yaşamanın anlamsız bir programlanma, inşa edilen her şeyin bir illüzyon olduğunu biliyoruz. Sonuç nedir? Hâlâ duygularımıza kapılıyoruz, hâlâ yaşıyoruz, hâlâ…

Midem ağrıyor. Hem de çok fena ağrıyor. Mide ağrım beni düşünmeye itti ve ortaya şunlar çıktı: Her hasta olduğumda, düşünsel olarak kafaya taktığım, daha doğru bir ifadeyle fiziksel acıya kıyasla daha soyut kalan problemlerin hepsi, ikinci plana itiliyor çünkü fiziksel acı yaşamın devamlılığı için çok daha büyük bir tehdit. Öyle…

Yaşama bir amaç, bir değer, bir sebep atamak; bunu yaparken istenmeyen olanı, ölme hakkını -birine potansiyel olarak kendini öldürme şansı verir. Bunu örneklendirelim. Yaşamak için kendinize bir amaç edindiğinizi düşünün. Sizin için yaşamak, entelektüel bir gelişim süreci anlamına gelsin. Eceliniz gelene kadar kendinizi geliştirmeyi hedefleyin. Bu, kendinizi öldürmemeniz adına size…

Cinsellik içeren şakalara neden güldüğümüzü incelediğim yazıda, ihlallerden ve eşiklerden kısaca bahsetmiştim. Şimdi, bu fikir üzerine daha ayrıntılı çalışacağım. Birinci kısım: Uyumsuzluğun ihlal noktaları Arthur Koestler, “Mizah Yaratma Eylemi” adlı kitabında, bu eşiğin farklılığa şöyle değinir: “Buzlu kaldırımda ayağı kayıp düşen şişman bir adam, bakanın tutumunda kötü niyetin ya da acımanın baskın olmasına göre gülünç…

Kaldığımız yerden devam ediyoruz. İkinci bölüm: Savunma mekanizmaları "Öncelikle belirtmem gerekir ki, herkesin genç ölme şan­sı yok. İlk kitabımı yirmi bir yaşında Rumence yazdım; bundan son­ra bir şey yazmamaya karar vermiştim. Sonra bir tane daha yazdım, kendime yine aynı sözü vererek... Kırk yıldan fazla bir zamandır bu komedi tekrarlandı. Çünkü yazmak, ne kadar az…

Tam şu anda neden buradasın? Her zaman kendime sorduğum bir soru. Cevabını bilmediğimden değil, sürekli farkında olmak istediğimden. Siz de düşünün. Niye buradasınız ki?

"Hayatını düzene sok, su iç, erken kalk, mutlu ol. Şunu da yap, bunu da yap." "NASIL?" Bu sorunun cevabı yok. Kendinizi iyileştirmenin tek ve sürekli işleyecek bir kuralı yok. Bu tavsiyeler, nasıl'ı cevaplamıyor; ayrıca sürekli aynı ve basitler. Peki ne işe yarıyorlar? İnanç. İnsanların inanmaya, birilerinin de onlara inanmasına ihtiyacı…