Mide ağrısı ile ilkelciliği çürütmek

Midem ağrıyor. Hem de çok fena ağrıyor. Mide ağrım beni düşünmeye itti ve ortaya şunlar çıktı:

Her hasta olduğumda, düşünsel olarak kafaya taktığım, daha doğru bir ifadeyle fiziksel acıya kıyasla daha soyut kalan problemlerin hepsi, ikinci plana itiliyor çünkü fiziksel acı yaşamın devamlılığı için çok daha büyük bir tehdit. Öyle ki, !ntihar düşüncelerine sahip olup hayatın anlamsızlığından dem vuruyor olmak bile bir şekilde hayata bağlayıcı olarak kullanılabilir; açmak gerekirse, sorulara verilen ve tabiricaizse kusulan cevaplar, o sorunu daha küçük hale getirir. Hayatın ne olduğu sorusuna en ucu açık şekilde verilen bir cevap bile cevap işlevini görür ve gönül rahatlığıyla başka bir probleme geçiş yapabilir ya da cevabınızı bir adım ileri taşımayı deneyebilirsiniz.

İlkel bir toplumun en büyük kazancı var oluşsal problemler çekmiyor oluşlarıdır zira böyle bir şey için fırsatları yoktur. Her an götünüzü aslan kapabilecekken oturup felsefe yapamazsınız.

Şimdi bu kazancı tersine çevirelim. Var oluşsal sancılar çekmiyor oluşumuz aslında büyük bir kayıptır fiziksel acı ile kıyaslandığında. Fiziksel acı var oluşsal acı gibi değildir. Dönüşmesi mümkün değildir. Hayata bağlayıcı değildir. Kurtulmanın tek yolu iyileşmeniz veya konfor alanı edinmenizdir. Konfor alanı ise size var oluşsal problemler üzerine düşünme fırsatı verir; dediğim gibi, bu iki durum kıyaslandığında var oluşsal olan kesinlikle daha çekilesidir. Bana katılmıyorsanız bu yazıyı bir de hastayken okumayı deneyin. Muhtemelen okuyamazsınız. İyi forumlar.